GÜNTSIED -
Wor Rümte keen Mür bruukt
de Tied keen Klock
wor Lecht dat Düster draggt
un de Feer dat Sware
wor de Wind
keen Halmke buggt
un Rosen alltied bleihen
wor Wulken Wieder sünd
na en Stillte as Sing-Sang
wor de Seel keen Dörst hett
un burgen is in de Deepte
van EWIGHEIT
Ein kleiner Trost - Anke